Missie & Visie

Visie

Deze praktijk is qua werkwijze zowel persoonsgerichtheid als resultaatgericht, omdat iedereen een uniek, eigen (levens)verhaal heeft.

Ieders leven kan onderverdeeld worden in vier dimensies, die in wisselende mate een rol kunnen spelen in problematiek. Je kunt dat vergelijken met een stoel die doorgaans ook vier poten nodig heeft om stevig te kunnen zitten:

De biologische dimensie. Deze betreft de genetische aspecten, die je mee gekregen hebt en overgeërfd hebt evenals de lichamelijke gezondheid. Deze aspecten spelen altijd een rol, bijvoorbeeld als medicatie nodig lijkt als ondersteuning van de behandeling.
De psychische dimensie. Deze betreft de persoonlijkheid en de coping, dat wil zeggen de geheel eigen manier van omgaan met problemen. Wat heeft iemand mee gemaakt in het leven en hoe heeft dat de persoonlijkheid gevormd? Wat belemmert je om het leven te leiden, zoals je zou willen en wat helpt je juist daarbij? Het kan daarbij bijvoorbeeld gaan om het helpen een plek te geven aan traumatische ervaringen.
De sociale dimensie. Niemand staat alleen in het leven, al kan dat soms wel zo lijken. We zijn als mensen met elkaar verbonden. Maar ook hier kunnen problemen optreden. Familie of belangrijke naasten kunnen mee komen naar de therapie ter ondersteuning. Ook kan het nodig zijn dat gezinsleden daadwerkelijk deelnemen aan de therapie, waarbij het kan gaan om partner- relatietherapie of gezinstherapie.
De spirituele dimensie. Iedereen heeft bepaalde waarden in het leven die het belangrijkste zijn. Daar wordt iemands gedrag ook grotendeels door bepaald. Daarom is het belangrijk om aandacht te hebben voor iemands levensbeschouwing. Iemand mag zelf aangeven in hoeverre het gewenst is dat geloof en levensbeschouwing betrokken worden in de therapie.

In de biologische en psychische dimensie gaat het meer om de relatie met jezelf, in de sociale dimensie om de verhouding met anderen en in de spirituele dimensie om de verhouding met hogere waarden en met God, vanuit het geloof bezien.

Hierin is het grote gebod herkenbaar dat Jezus ons heeft gegeven, namelijk: De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Het op een na belangrijkste is dit: Heb uw naaste lief als uzelf. (Marcus 12).

Hierop is ook het motto van de praktijk gebaseerd: Leven is leren liefhebben.

Missie

GGZ Christoph biedt christelijk geïnspireerde hulp aan mensen die dit nodig hebben.

Christoph is een Griekse naam die letterlijk betekent: Christusdrager. De overlevering vertelt over een man die Christus wilde dienen en helper werd in de nood. Hij droeg mensen op zijn rug een rivier over. Op zekere dag moest hij een klein kind de rivier over tillen. Terwijl hij daarmee bezig was werd het kind echter zwaarder en zwaarder, totdat hij bijna bezweek en tot zijn schouders in het water stond. In het midden van de stroom hijgde hij tenslotte: “Kind, je bent zo zwaar als had ik de last van de hele wereld te dragen!” Het kind antwoordde: “Zoals jij het zegt, zo is het, want ik ben Jezus, de Heiland. En zoals je weet, draagt de Heiland de last van de hele wereld”. Toen doopte Jezus de man in de rivier, liet zijn staf groen uitlopen en zond hem weg om het evangelie te verkondigen.

Het inspirerende aan dit verhaal is dat er als het ware twee lagen in zitten, zoals in bijna alle levensverhalen die wij mensen hebben.

De ene laag is dat je Christus als de Verlosser eigenlijk altijd met je mee draagt als je christen bent.

De andere laag gaat over het helpen van andere mensen door een bijna onoverkomelijk stuk van hun reis heen, zodat ze daarna zelf weer verder kunnen. Dat is wat deze praktijk ook wil: mensen verder op weg helpen.

De praktijk staat open voor iedereen, voor christenen en niet-christenen, voor volwassenen, kinderen en jongeren. Tenminste als er sprake is van ernstige en complexe psychische problemen, waarvoor psychiatrische of psychotherapeutische hulp nodig is en/of opvoedingsondersteuning volgens een erkende verwijzer. Geloof of levensbeschouwing kan daarbij een gespreksthema vormen, zeker als er verwevenheid bestaat met de problemen, maar ook als deel van de oplossing.